Een klein meisje en een grote reis. Little Amal een reus van 3,5 meter wandelt weg van de oorlog vanuit Syrië naar Engeland. Ze is op zoek naar haar moeder. Op 8 oktober 2021 verwelkomde het Red Star Line Museum haar, samen met hetpaleis op het theaterplein in Antwerpen. Little Amal ontving er, onder leiding van regisseur Hussein Mahdi Al-Khalidi, een gigantische vlieger, versierd met meer dan 120 gelukslinten.
‘Een tajine van mama, pekes en erwtjes, een warm huis, zachte dromen, …’ via participatieve workshops maakte het Red Star Line Museum deze gelukslinten met verschillende groepen uit de stad. Van anderstalige cursisten van CVO Encora en Ligo tot families, kinderen van de lagere school de Zevensprong en jongeren uit het Sint-Anna college. Geïnspireerd door verhalen uit de museumcollectie en onder begeleiding van kunstenares Joana Rossi bedachten deelnemers een gelukswens voor Amal met een bijhorend symbool. De vele gelukslinten inspireerden slam poetry artieste Esohe Weyden. Ze schreef een gedicht voor Amal en droeg het haar op 8 oktober voor.
Little Amal
en daarom blijft ze gaan
slechts een voet per keer
eerst drukt ze haar hiel diep in het warme zand
en dan volgen haar tenen
haar stappen zijn stabiel
haar voeten verhard van de eelt
maar haar rug blijft recht
omdat ze zweeft met haar hoofd in sprekende beelden
in herinneringen aan warme moedershanden
omhelzingen die je doen ademhappen
tot je beseft dat je leeft
je het voelt kriebelen onder je huid
zonder dat je kan krabben
een treuzelende glimlach
omdat je elkaar net per ongeluk in de ogen hebt gekeken
het zijn de herinneringen die tellen
en die kracht geven
een boze blik, een korte knik
waardoor je weet dat ze toen trots op je was
opeens krijg je spijt van die dagen
waarop je haar leven wat moeilijker hebt gemaakt
dus vandaag
beloof je haar dat je voor altijd voorbeeldig zal zijn
echt waar
en daarom blijft ze gaan
slechts een voet per keer
eerst drukt ze haar hiel diep in het warme zand
en dan volgen haar tenen
ze is op weg
een hereniging naar de vrouw die haar het leven heeft gegeven
naar haar mama overzee
in een land waar ze nog nooit is geweest
ze is bang vanbinnen
soms voelt het alsof ze door de onzekerheid wordt verscheurd
maar dag na dag lijmt ze zichzelf weer vast
omdat ze weet waar ze van droomt
ze wil, dus ze zal
wanneer ze haar ogen sluit hoopt ze dat de wensen in haar hand
ooit werkelijkheid zullen zijn
het is pas wanneer je een doel voor ogen hebt
dat je kan blijven gaan
ook al is de tocht lang en gevaarlijk
en voelt ze zich soms eenzaam
ontmoet ze kinderen onderweg
die haar de juiste richting in duwen
waardoor niets haar nog tegenhoudt
en daarom blijft ze gaan
slechts een voet per keer
eerst drukt ze haar hiel diep in het warme zand
en dan volgen haar tenen
haar stappen zijn stabiel
haar voeten verhard van de eelt
maar haar rug blijft recht
omdat ze zweeft met haar hoofd in sprekende beelden
Esohe Weyden
Migreren, vluchten en de gevoelens die daarbij horen, zijn van alle tijden. Wist je dat het Red Star Line Museum in haar collectie haar eigen kleine Amal heeft? Kom meer te weten over Ita Moel, een meisje dat ook jaren alleen onderweg was, via de video hieronder: